Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

Wielorybb

Heil!

Na początek chciałbym wszystkich przywitać(nowy tu jestem Very Happy

)
Ale przejdźmy do konkretów:
Od jakiegoś czasu borykam się z bardzo istotnym problemem: Gracze nie chcą(lub nie umieją) odgrywać swoich postaci!!
Jeden z graczy(mag elf 6lvl) ma Int 17 i wysoką Rzt( nie pamiętam ile Razz

) i używa właściwie czarów 1-poziomowych (płonące dłonie, wstrząsający chwyt), a jak używa tych co mają jakieś pole działania, to wszyscy obrywają(chodzi o graczy) :? Więc jest tu coś chyba nie tak...
Przykłady mogę mnożyć...
Jak skłonić teraz takowych żeby odgrywali, a przede wszystkim napisali historię i charakterystykę postaci??

PS: To "Heil!" nie ma na celu propagandy faszyzmu... Tak mi po prostu weszło w nawyk i pisze przy każdym poście ;]

Liverrin

Witaj na forum.
No cóż... rozwiązanie widzę na pierwszy rzut oka. Z moich "oględzin" wynika, że twoi gracze grają tylko i wyłącznie dla śmiechu. No bo jeżeli podajesz sytuację, gdzie czarodziej może rzucić w przeciwnika np. promieniem lodu, zadając 10 obrażeń, a używa płonących dłoni, zadając i przeciwnikowi i kolegom po 5 obrażeń... to jego intelekt nie jest zbyt wysoki, nie ma obycia lub chce to zrobić dla tak zwanej "beki". Moje rozwiązanie: wyrzuć graczy i znajdź sobie nowych, doświadczonych, którzy chcą naprawdę pograć!

Gris

Wielorybb

Heil!

@Gris: a masło jest maślane...

A myślicie na przykład że jakaś forma "łapówki" może wchodzić w grę??
Chodzi głównie o to,czy jak gracze mają inwencje, to zaczne je realizować po kilku sesjach właściwego zachowania połączonego z odgrywaniem. Oczywiście po wprowadzeniu ich w życie następuje także przymus konwencjonalnego zachowania...

Czera

wiesz co Liv?? - uproszczasz jak ktoś może się nauczyć grać jak ma się go wyrzucić na starcie??

Deemer

Ta "łapówka" jest dobrym pomysłem, ale nie nazwałbym tego.
Według mnie ogólnie powinno się prowadzić tak, żeby gracze spełniali marzenia swoich postaci. Bo przecież wszyscy muszą się dobrze bawić, a jaka to zabawa, jak nic Ci się nie udaje?

Kamulec

Ja bym podał kilka opcji:
1. Gracze są dziecinni - nie będą ni rusz odgrywać i musisz z tym poczekać, aż wydorośleją, albo ich wylać
2. Gracze przychodzą, aby pogadać, powygłupiac się, a gra ich nie interesuje. Graj, jak jest albo wylej
3. Gracze przychodzą, aby pograć i przy okazji pogadać, posmiać się, gra ich interesuje lub lubia grę ze strony mechaniki lub lubią poprostu grac lekką partję. Graj tak samo, albo:
- tłumacz im, o co chodzi w grach fabularnych
- tłumacz im, co robią źle
- tnij PD
- poszerz opisy, utrudnij grę, przygotowuj BN z życiorysem, motywami, nawet, jeżeli BG mają ich nigdy nie poznać, ponieważ: Nawet za pomoca czarów, czy poddania się moga wejśc w rozmowę z wrogiem "przeznaczonym" do walki. Rzuć o atrybuty orka
- wprowadź realizm, między innymi elementy stałe, jak to jest w rzeczywistości, czyli:
- nie wtykaj przygód graczom na siłę
- nie prowadź ich za rękę, pozwól iść gdzie chcą (choć kampania może być, cos może dziac się w tle, a oni moga móc się zaangarzować)
- nie przychodź z przygodami do graczy. Niech oni pochodza za nimi, wymyśl warianty zaleznie od tego, gdzie pójdą (np. misje w strażnicy, w karczmie bogatej, biednej i kupieckiej inne, albo te same z innego końca) Spraw, by świat sie ruszał (niech napotkają BN wracających z misji w górach, niech kupiec, któremu nie pomogą wygra rywalizacje z innym, bo wynajmie łotrzyka, niech sklepikarz, któremu pomożecie sprzedarzą łupów rozkręcic interes kupi większy sklep itp. Ważne, by misje nie były wieczne i inni też je wykonywali. Możesz też kazać im dowiadywac, gdzie jest sklep, opisac rozmowy po drodze (do skl;pepu to pół biedy, ale jak droga ma sto kilometrów to jeszcze lepiej, szczególnie, jak jakiś dzien mają np. z powodu zamieci przesiedziec cały w jaskini).
- spraw, by każdy PD i każda s.z. były dla nich cenne
- zamknij ta grę (możesz powiedzieć, że może kiedyś do niej wrócicie, wtedy nie jest im przykro), roztocz przed nimi wizje świetnie przypakowanych postaci (w sensie doboru atutów) i daj im wybierać za 25 punktów, w wiosce, na pierwszym poziomie, na odludziu, w niebespiecznej okolicy. I taki warunek: Gra ten, kto da historię i opis

Gris

Liverrin

Wielorybb

Heil!

Jak mam robić, żeby spełniali swoje pragnienia, skoro nie mają żadnych takich "głębszych" poza zdobyciem jak najwięcej sz, PD i wyrobić se pakera(chyba spowodowane zbyt dużą ilością gry w Diablo Razz

).
Próbowałem ich do tego przekonać, jednak wspomniany wyżej mag chciał pochodzić z innej planety... Coś jest chyba nie tak... mało tego, postawił mi ultimatum: jeśli nie zgodze się na to-nie ma historii.

Liverrin

Czera

Dlaczego miałby nie być z innej planety?? Very Happy

Gris

Nie dawaj im sz, nie dawaj im PD i nie pozwalaj na podpakowywanie postaci chyba, że zaczną odgrywać.

Boski

Nie dawanie im niczego doprowadzi jedynie do tego, że ich zniechęcisz i przestaną grać. Jeżeli gracz będzie chciał pochodzić z innej planety to powiedz mu o kosmologii D&D i wyjaśnij, że jest to niemożliwe. Co do innych ultimatów graczy:

- Powiedz, że dasz im to czego chcą ale dopiero na odpowiednium poziomie. Wyjaśnij w jaki sposób mogą coś takiego dostać. Jeżeli jest to coś wyjątkowego (np: przedmiot dajacy władzę nad wszystkimi smokami) to zrób z tego potężny artefakt i zbuduj na tej podstawie kampanię. Oczywiście wymyśl coś żeby pod koniec poszukiwań nie mogli tego zdobyć, aby nie stali się zbyt potężni.

- Skoro im tego nie dasz co by chcieli to wciskaj im, że maja i tak o wiele wiecej niż standardowa postać. Na początek daj im kilkanaście słabych potworków, aby czuli, że nawet nie mając przedmiotów są wyjątkowo silni. Dopiero, gdy wkręcą sie w gre pozbądź ich tego złudzenia.

- Daj im potem świadomość niebezpieczeństwa. Niech czasem będą o cal od śmierci i tylko ich pomysłowość może ich uratować. Na wyższym poziomie możesz kogoś zabić bez obaw, że się o to obrażą, jeżeli będą szczęśliwi, że reszta drużyny przeżyłą, jakieś niewiarygodnie trudne spotkanie.

Potem tak im się ta gra spodoba, ze nawet nie mając tego co chcą i tak będą grać. Nie przejmuj się. Gracz nie zrezygnuje z gry dlatego, że chce mieć na szóstym poziomie Miecz Solarów, a Ty im go nie dajesz. Sam miałem tego typu problemy, ale wystarczyło spełnić ich oczekiwania na innym tle.

Czera

Niech mi ktoś wytłumaczy dlaczego, nie można pochodzić z innej planety. Np w okół Torrilu dryfują inne planety z tego co wiem. Very Happy

Nie rozumiem tego. Może ktoś to wytłumaczy. :?

Liverrin

Czera

A przykład taki, Elminster, który uwięził czerwonego smoka w jądrze planety sąsiadującej z Torrilem - a czarny translokacyjne?? po co ci rakiety :?

Gris

Boski

Gris

Tordek

Wielorybb

Heil!

Kamulec

Napiszę taką krótką uwagę co do trudności gry: Wprowadź realizm. Niech zdobycie wszytskiego zależy od graczy. Co mówi, mówi w grze. Niech BN pytają go o rzeczy z historii. Jak mają czas wolny, karz mu powiedzieć, co robi. Jak nie odpowie, to zaczekaj. Jak powie coś głupiego, to takiej odpowiediz nie przyjmij. Jak będą chcieli cię przeczekać, to wyjmij np. coś lekkiego do poczytania dla siebie. Wkońcu albo zrezygnują z gry, albo to powiedzą. I rób tak zawsze, aż się nauczą. Daj im do zrozumienia, że to ty prowadziz, ty poświęasz czas na przygotowanie i nie będziesz sie z nimi męczył. Albo się dostosowują, albo cześć (choć na początku nie przesadzaj z wymaganiami wobec nich, np. pozwól im powiedzieć ogólnoikowo, o czym mówią, a nie prowadzić rozmowę).

Wielorybb

Heil!

Bardzo dobra propozycja. Ale ów mag(uczepiam się go, bo najwięcej bałaganu robi) mówi, że w wolnych chwilach robi rzeczy oczywiste, o których nie trzeba wspominać(jedzenie, wydalanie, PRZYGOTOWANIE ZAKLĘĆ). Wg niego są to sprawy tak banalne jak oddychanie czy bicie serca.
Spytany, czy odpowiada mu rozgrywka, w której tylko zabija się potwory i przeszukuje, odpowiedział twierdząco. Jednak spytany o to, czy nie podobałoby się mu wprowadzenie rzeczy, które rozwijałyby wewnętrzne pragnienia postaci i takie bzdety, tylko się wykrzywił, powiedział że nie, a jako uzasadnienie podał, że mija się to z celem gry z głównym założeniem, jakim jest jedna wielka sieczka Mad

tu już mnie denerwuje (bez wulagryzmów, nie ważne, czy w domyśle) zdenerwował na maxa Confused

ostatecznie odesłałem go przed kompa na Diablo II.
Wpadłem też na taki pomysł: dałbym pałeczkę prowadzącego jednemu z graczy, sam zaś wcieliłbym się w jakąś postać i pokazał, jak to ma wszystko wyglądać. Co Wy na to?

Kamulec

Ad. pokazywania, jak grać: Możesz, ale zrób to poza normalną grą (czyli rzeczy z tej gry nie przechodzą dalej, wydarzenia "nie wydarzyły się" itd.), albo poprostu tylko daj im przykłąd: sytuacja, i co ty byś powiedział jako gracz.

Jeżeli chcesz grac z tym Ważniakiem, to:
a) skoro jest taki egoista, to powiedz mu dosadnie, że nie on robi Ci łaskę, a ty jemu, że się przygotowujesz do sesji (bo on nie przygotował się: nie obmyślił, jak ogrywac posatć, historii itd i się nie przykłada). Możesz z nim nie grać, albo się całkiem nie przykładac i nie przygotowywać (możesz zrobić mini groteskę nawet, przyjdź na sesję bez notatek, z samymy książkami, i wszytskie lochy np. twórz na poczekaniu: ściany, podłogi, drzwi, itp i o wszytsko rzucaj.. to trochę ci będzie zabierało. Na pytania ile kosztuje karczma, odpowiadaj, że tyle, co w PG za zwykły pokój - sprawdź sobie. Przed walką z potworem poświęć 10 min na przejżenie jego statystyk i obmyslenie taktyki. A najlepsze, jak wylosujesz 6-osobowa drużynę BN z czrodziejem Razz

P z godzinę poczekają. Jeżeli reszta gra dobrze, to ich przepros na osobności i wytłumacz, że to robisz dla dobra gry, albo uprzedź, aby sobie wzięli cos do czytania, czy robboty. Tamten będzie się nudził, bo nawet sobie nie pogada.
b) Tak jak pisałem w poprzedniej wiadomości: Poprostu powiedz, że jego postaci to się nudzi, że to zajmuje jej 5 minut, a temat rozmowy musi podać. Oraz to, jak lubi siedzieć przy studiowaniu księgi czarów. No i nie prowadź, zaczekaj na odpowiedź wszystkich. Jak będziecie czekac tylko na 1, czy 2 którzy specjalnie nie będą odpowiadać, to zapytaj resztę: Gramy bez nich (ty weźmiesz ich jako BN, to szybko wymyślisz, co robią)?

Odnośnie Twojej sytuacji: Sądzę, że dla większości MP jest to najtrudniejszy moment, kiedy on, jak ten, który ma najwięcej styczniości z grami fabularnymi, jako pierwszy zaczyna rozumieć ich sens i chce przesatwic graczy. Mnie od pierwszej kategorycznej próby zajęło około 3/4 roku, przez który ciągle się druzyna rozsypywała. Potem po trochu, ale wkońcu udało się i od 1, 5 roku (gram 3,5) mam stałą drużynę [tzn jest ciągłośc, jedna kampania, choć ludzie odchodzą i wracają]. Sądzę, że mniej więcej teraz, miesiąc, czy 2 temu udało mi się w miarę (zasługa też tego, że moji gracze są inteligentni i mają wszyscy po 16 lat) uzyskać ostateczny, porządany efekt, choć u wszystkich sa pewne cechy, które dobrze by dopracowac (zreszta u mnie tez by się coś znalazło).