Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

dreamwalker

Tancerz ostrza wiatru

"She's like the wind..."

Historia: Dzieje tej klasy nie sięgają daleko w przeszłość, choć jej rozwój nie wymagał środków zaawansowanych magicznie ani technologicznie. Aby klasa powstała potrzebny był Marzyciel, nazwany tak później przez przedstawicieli tej klasy elfi druid Shandovaar Jesienny Liść. marzyciel, jak wspomniałem był druidem, a jego fanatyczne przywiązanie do leśnych ostepów uważane było za dziwactwo nawet wśród innych przedstawicieli jego sztuki. "Druid służy całej przyrodzie, nie tylko lasom" - słyszał wieloktotnie Shandovaar. On jednak się tym nie zrażał. Jego wędrówki uczyniły go sławnym.
Dostawał sie w miejsca gdzie inni druidzi, nawet zdobywszy zdolność zmiany kształtu dostać sie nie mogli. Silvanus szanował Marzyciela, za jego wierność i wytrwałość i dary zsyłane na niego za liczne przysługi wyświadczone wyznawcom boga były tego wymiernym skutkiem. Zostałby pewnie Shandovaar największym spośród druidów. W wielu kręgach zaczęto mysleć o nim nie jako o dziwaku, ale jako potencjalnym odnowicielu i reformatorze druidzkiego stanu, a liczne przygody sprawiły iż do Marzyciela coraz częściej zaczęli zgłaszać się ludzie, elfy i przedstawiciele innych ras z ofertą objęcia duchowego przewodnictwa nad ich kręgami.
Shandovaar nie lubił tego, zaszywał się coraz głebiej w lasy, nawiedzał coraz dalsze puszcze i wkrótce, gdy przestał się pojawiać na dobre w cywilizowanych regionach Faerunu inni uznali go za zaginionego. Owszem zdarzało sie już aby nie wracał miesiącami, ba nawet latami. Ale 100 lat czekania bez żadnego odzewu utwierdziło wszystkich elfów w przekonaniu, że najwidoczniej ich brat albo zginął albo co najwyżej popadł w ciężkie tarapaty i nie może się z nich wydostać. Było to po części prawdą. Daleko w puszczach Maztici, do której marzyciel popłynął przez ocean pod postacią wieloryba, w plemieniu leśnych elfów, Shandovaar znalazł swoja przystań. Zakochał się w elfiej księżniczce, ze wzajemnością. Sława jego nie dotarła aż tak daleko i mógł być pewien, iż jego wybranka, Kaeshi'rea darzy go szczerą miłością.
Lata uppływały powoli. Marzyciel zadomowił sie na dobre w plemieniu i wkrótce został jego królem. Oczywiście wkrótce jak na elfią miarę czasu. żył sobie dostatnio z piękną żoną i gromadką dzieci i niczego mu nie brakowało. Jak to jednak zwykle bywa, aby zrównoważyć chwile szczęścia, życie zsyła na nas cierpienie. Tak i było w tym przypadku. Ekspansja Faeruńskich królestw do Maztici ucięła idylliczne życie Shandovaara ostrzem miecza jednego z kolonistów pozbawiając życie jego małżonki.
Nikt z przybyłych go nie znał. Jego legenda w faerunie nie trwała wiecznie i można by powiedzieć, że sam ją przeżył. Gdy ludzie zaatakowali jego wioskę, położoną przy wybrzeżu w idealnym miejscu na budowę fortu, musiał uchodzić. Wrodzona lekkość w poruszaniu sie po lesie stała sie jego przekleństwem. Nim się spostrzegł odszedł od wioski bardzo daleko, zostawiając swoje dzieci i podwładnych na pastę najeźdźców. Był zrozpaczony. Zmęczony po całodziennej ucieczce od kolonistów, wspomnień i poprzedniego życia usiadł na zwalonym pniu przy dordze i najzwyczajniej w świecie zaczął płakać. Jego życie legło w gruzach, a i natura przybrawszy drzewa w czerwone liście przypominające o rychłym nadejściu zimy pogłębiała depresje elfa. Zaczął sie bez celu błakac po lesie popadając niemal w szaleństwo. Widział wizje pomordowanych dzieci i żony, widział ludzi, którzy szczerzą zęby w usmiechu zza każdego pnia i wytykają go palcami krzycząc "wariat", widział elfy ze swojego plemienia krzyczące: "zdrajca, opuścił nas!".
Nie mógł tego znieść i już wkrótce świat sennych marzeń niemal zrównał się z rzeczywistym. I wtedy zobaczył liść. Żółty, czerwonawy na końcach, tanczył na wietrze. Miał ostre końce, którymi zdawał się przeganiac inne liście. Elf patrzył na niego. Potem na inne . Siedział całymi dniami patrząc na latające wkoło niego, kołyszące się na wietrze czerwone, żółte i bordowe liście. Wkrótce też zaczął tanczyć jak one. Jego szaleństwo pzowalało mu na to. Dał sie nieśc wiatrowi jak liść i nie wiedząc o tym dotarł w pobliże obozu ludzi, którzy niegdys spaliwszy jego wioskę, teraz budowali na jej miejscu fort. Nawet nie uświadomił sobie tego gdy wyciągnął sejmitar. Niesiony wiatrem zakręcił się i wypadł z lasu. Z zimnym spokojem, uznając wszystko co widzi za efekt swojego szaleństwa wymordował wszystkich ludzi. Co do nogi, mężczyzn, kobiety i dzieci. Po tym padł bezsilny na ziemię, tak jak pada na ziemie liść gdy wiatr przestaje unosić go w powietrzu.
Sam nie wiedział ile tak leżał. Może godzinę, może miesiąc. Nie czuł głodu, był przyzwyczajony do niego. Gdy sie przebudził, poczuł opuszczające go szaleństwo i zobaczył, że to co miał za wizje wariata, były prawdą. Ze zdziwieniem spojrzał na swój sejmitar - czerwony od zaschniętej krwi krwi. "jak jesienny liść" - przyszło mu do głowy, po czym przypomniał sobie co dało mu siłę do pokonania wrogów i pomszczenia zmarłych przyjaciół i rodziny. zabijając ludzi złamał jedno ze swych przyrzeczen wobec natury. Nie mógł juz być druidem takim jak kiedyś. Zabił dla czystej przyjemności z rządzy zemsty, nie w obronie. I co najdziwniejsze na dawną droge nie zamierzał wrócić. znając swoja siłę zaczął doskonalić swoje zdolności, wrócił do Faerunu i zaczął nauczać. Elfy nie mogły go poznać. Nawet ci, którzy znali go wcześniej, w Marzycielu nie widzieli starego Shandovaara.
Wkrótce zdolności tej klasy poznało całkiem wielu elfów. Marzyciel wzdragał sie przed zaznajamianiem z tą sztuka ludzi i choć ostatecznie na to zezwolił, zastrzegł iż można jej użyc jedynie w obronie lub przy próbie odzyskania własnej ziemi. Nakaz nie był związany z żadna przysięgą wobec bogów czy mistrzów, więc niektórzy nie potraktowali go zbyt poważnie. Wkrótce tancerze ostrza wiatru zasłynęli wśród armii i na arenach ku wielkiemu ubolewaniu Marzyciela. Po pewnym jednak czasie klasa straciła zwolenników, gdyz nie nadawała się dla typowych żołnierzy i wojowników, lepiej sprwdzała się przy samotnych misjach i pojedynkach lub w sytuacjach gdzie okoliczności działały na kożyść tancerza. Do dziś żyje niewielu z nich, chodzą po świecie przekazując swoją wiedzę tym, którzy według nich są jej godni.

Opis:

tancerze ostrza wiatru to wojownicy, którzy wykorzystują w walce sprzyjające im warunki atmosferyczne. Zwykle nie są tak skuteczni jak inni zbrojni, ale gdy walczą podczas silnych wiatrów i burz pokazują swoja prawdziwą siłę. Tancerze opanowali techniki pozwalające na wykorzystanie energii, ciepła i wilgotnosci wiatru na swoją korzyść do przyspieszania i ulepszania ich własnych ataków. Osoby które widzą ich w akcji, często mówią iż tanczą jak liscie na jesiennym wietrze, co jest po części prawdą, ale o tym za chwilę.
rasa: jeżeli tylko tancerz zechce, może nauczyć zdolności klasy przedstawiciela każdej rasy, aczkolwiek niektóre z nich mogą nie być wstanie wykorzystac wszystkich jej zdolności.
charakter: Najczęściej chaotyczny. Tancerze zwykle stają w obronie wolności i zwykle za jedynych swoich panów uznają siebie. Ponieważ styl walki tancerza jest niezwykle twórczy, nikt poza innym tancerzem nie jest osoba wystarczająco kompetentna do podawania mu szczegółowych instrukcji działania.
społeczność: społeczność tancerzy jest zbudowana dość luźno i udzielanie się dla niej nie jest obowiązkiem atncerza ostrza wiatru. Niektórzy z nich, dla pokdreślenia swojej rangi noszą złote brosze z bursztynami w kształcie liści, lub w ogóle jakies ozdoby przypominające jesienne liście aby podkreslić swoją przynależność do klasy. Raz do roku , w Święto Obfitych Plonów, tancerze spotykają sie w miejscu pochówku Marzyciela, strzeżonego przez druidów w Yuirwood. Tam też zwykle urzęduje któryś z nich (zwykle najstarszy), zbiera informacje na temat konfratrów i ich przygód i zapisuje je w Księdze spoczywającej w krypcie Marzyciela.
stosunek do innych: tancerzy ostrza wiatru cec[beeep]e poczucie własnej wolnosci i tolerancja wobec innych, chętnie pomagają w dobrej sprawie, ale nawet wtedy wolą działac jako "samodzielna jednostka do zadań specjalnych" niz część jakiegos oddziału. Walczą z dyskryminacją i ograniczaniem wolności innych. Nie przywiązują się na długo do jednego miejsca, co sprawia że raczej nie zakładają rodzin i nie szukają stałych partnerów życiowych (chyba że pośród podobnych profesji).
religia: nietrudno zgadnąć, iż przedstawiciele tej profesji będą albo nie przywiązani do żadnej konkretnej religii, albo czcili bogów wiatru i pogody (np Aerdrie w przypadku elfów).

Wiatr: dobrze by było sprecyzowc na samym początku czym dla tancerza ostrza wiatru jest wiatr.
[link widoczny dla zalogowanych]
Wiatrem dla tancerza jest:

wiatr normalny
wiatr wywołany przez czary
wiatr pozorny (np przy jeździe z dużą prędkością albo upadku).
Przykład: gdy tancerz spada tworzy się pozorny wiatr w górę, który hamuje jego updadek.
Broń oddechowa (o tym później)

Na potrzeby zdolnosci specjalnych za wiatr wystarczający do uzycia zdolności (np przy sformułowaniach "gdy atakuje z wiatrem") uważamy wiatr silniejszy od słabego.

Wymagania:

Bazowa premia do ataku: +4
Równowaga: 5 rang
Występy(taniec): 8 rang
Skakanie: 5 rang
Atuty: spring attack, zogniskowanie broni (ostrze, patrz akapit "Broń")
Mistrz: należy znaleźć mistrza który zgodzi się na szkolenie.

Zdolności klasowe:

Kamulec

Nazwa się trochę nie zgadza.