Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

Makkovar

Yllyan

Spod wciąż ciężkich powiek obserwował wychodzących przybyszów. W końcu wstał, przeciągnął się, machnął ni to na powitanie, ni to na pożegnanie karczmarzowi, chwycił drąg i trochę pozostałego w plecaku suszonego mięsa, i podgryzając je wyszedł. Miał zamiar iść za Karą, jeśli tylko uda mu się ją dogonić.

Mish

Galadrin Tanart
Tanart zobaczył wychodzących znajomych z karczmy, więc, sadząc ze idą do miejsca morderstwa, postanowił dołączyć do nich.

Azgoth

Jazzik

Goblin ziewnął, zebrał swoje rzeczy i łypiąc na karczmarza wyszedł na świeże powietrze.

Liverrin

Ilisel

Powstrzymała się od komentarza po zgryźliwej uwadze Kary. Nim się obejrzała zmógł ją sen.
Po przebudzeniu stwierdziła, że skoro i tak nie może opuścić miasta powinna znaleźć sobie jakieś zajęcie. Widząc, że wszyscy wychodzą, niby nigdy nic, poszła za nimi.

Czera

Wioska była umieszczona na potężnym płaskowyżu. Domostwa ściśle sąsiadowały ze sobą na wzór osady wypadowej. Nawet układ domostw wskazywał na to, że ktoś przemyślał stworzenie tego miejsca. domy poukładane w 8 rzędach po parenaście budowli. Pastwiska oraz pola znajdowały się poza wałem ziemnym, który ściśle przylegał do wioski zaciskając się na niej niczym pierścień. Wioski strzegła straż złożona z mieszkańców. Szliście od karczmy w stronę słońca, albowiem na wschodzie obecnie świeciło słońcem. Wszyscy gapili się na was. Nie były to przychylne spojrzenia. Taka gromada jak wasza mogła zagrozić spokojny żywot Daehdorn. Niektórzy pluli nawet i złorzeczyli wam. Na horyzoncie dostrzegacie już ostatnie domostwa na skraju.

Mish

Galadrin Tanart
Ah, ależ gościnni ludzie tu mieszkają- zauważył złośliwie Galadrin Tanart, stąpając dumnie, po wielkopańsku, środkiem ulicy- Doprawdy, coraz bardziej utwierdzam się w poglądzie, żeby opuścić to... miejsce... jak najszybciej. Po chwili rzekł jeszcze towarzyszom:
Chyba powinniśmy przyspieszyć kroku, bo ci mili ludzie mogą chcieć nas powitać widłami, a wtedy musielibyśmy odrobinę przerzedzić mieszkańców tego miejsca. A tego chyba nie chcemy, prawda?

Szymkowiak

Hebron

Idąc starał się nie patrzeć na mieszkańców osady, a przed siebie.
-Oj nie chcemy, nie chcemy- powiedział, uśmiechając się łobuzersko.
Wyraźnie przyspieszył tempa.

Liverrin

Ilisel

Kroczyła za grupą - wytwornie, niespiesznie, delikatnie bujając biodrami. Pod spojrzeniami, samotnie, było jednak ciężko wytrzymać, więc dogoniła resztę. Zmierzyła Karę wzrokiem. I szła dalej.

Arvelus

Kara

Maszerowała na przedzie grupy.
Nie zamierzała czekać na resztę, więc tempo miała spore. Niemalże trucht.
Niemal w ogóle nie kręciła biodrami, tylko tyle ile wychodziło samo z siebie podczas chodu, a chodziła prawie jak mężczyzna. Nie miała w sobie ksztyny finezji Ilisel. Teraz kiedy zaciągnęła pas od płaszcza można było zobaczyć jej talię. Niby płaszcz wygładzał, ale było widać, że nawet bez niej Kara nie nie miała talii osy, choć na pewno nie była też gruba. Gdyby ktoś się jej też przyjżał od przodu to zobaczył by jedynie niewielkie zaokrąglenie w miejscu gdzie powinny być piersi, co najwyżej na grubość dwóch, może trzech kobiecej dłoni. Kara nie sprawiała wrażenia atrakcyjnej, co najwyżej przeciętnej, a to i tak gdy się nieco wypiło. Jak doliczyć do tego jeszcze szarą cerę widzianą poprzedniego wieczora to wychodziło bardzo na jej niekorzyść.
Szła dalej szukając jakichkolwiek oznak domu szwaczki

Czera

Idąc przed siebie oglądaliście dalej agresywne miny mieszkańców Daehdorn. W końcu dostrzegacie domostwo z podniszczonym szyldem, na którym widnieje wyryty wizerunek igły ze szpulą nici. Domostwo z zewnątrz wyglądało na małe i skromne.

Arvelus

Kara

Gdy zobaczyła szyld zaczęła wyjmować kości z ramion płaszcza. Schowała je do sakiewki razem z żuchwami goblinów i całą resztą kości widocznych na wierzchu.
Potem zdjęła kaptur, maskę i odwinęła bandaż z głowy, chowając koniec za kołnierzem.
Następnie, zatrzymała się przed wejściem, wcyiągnęła małe pudełeczko, otworzyła i wacikiem który był w środku wyklepała równo twarz, a ta nabrała zwykłego, ludzkiego odcienia. Nie był to jakiś perfekcyjny makijaż, ale przynjamniej jej twarz straciła nieprzyjemny, blado-szary odcień. Teraz w sumie przez niektórych mogłaby zostać uznana za ładną.
Potem pochowała wszystko w kieszenie płaszcza i zapukała

Mish

Galadrin Tanart
Tanart zbliżył się do domu ojca ofiary. Rozejrzał się jeszcze po ulicy, pogardliwym spojrzeniem omiatając przechodzących ludzi, po czym ustawił się kilka kroków za Karą, z półuśmiechem patrząc jak wyjmuje te paskudne kościane ozdoby ze swego stroju. Galadrin Tanart czekał, aż właściciel budynku otworzy drzwi.

Azgoth

Jazzik

Goblin szedł bokiem ulicy. Gdy doszli do domu szwaczki odłączył się od grupy. Sprawdzał czy nikt nie obserwuje domu przy okazji rozpoznając teren gdyby później doszło do walki.

Makkovar

Yllyan

Wcześniej trzymający się z tyłu, teraz podszedł blisko, stając tuż obok Kary. Chciał dobrze widzieć, co ta będzie robić.

Szymkowiak

Hebron

Człowiek rozejrzał się dokoła. Potem zaczął chodzić w tą i spowrotem.

Czera

Małe drzwiczki domostwa otwierają się. Na zewnątrz wychodzi mężczyzna w starszym wieku podpierający się kosturem. Ubrany jest w powłóczyste szare szaty. Jego twarz przysłonięta jest siwą, długą brodą zwisającą mu aż do stóp.

Arvelus

Kara

Pochyliła nisko głowę przed starcem okazując mu szacunek.
-Witaj dobry człowieku. Nazywam się Kara.
Przerwała dając czas reszcie aby się przedstawiła, oraz wyczekując odpowiedzi starca aby poznać jego usposobienie

Szymkowiak

Hebron

Mężczyzna, słysząc skrzypienie drzwi i głos Kary, wyszedł zza domu i przywitał się
Jestem Hebron z rodu Jastrzębia. Na tym skończył swą wypowiedź i spojrzał się po towarzyszach.

Mish

Galadrin Tanart
-A ja jestem Galadrin Tanart- rzekł krótko Tanart, strzepnął pył z ramienia, a potem znudzony czekał, aż reszta powie, co ma do powiedzenia.

Czera

Mężczyzna patrzył na was, lecz miało się wrażenie, że tylko instynktownie wie, gdzie stoicie. W końcu dostrzegacie, że mężczyzna jest niewidomy.
Starzec otwiera usta i woła: - Siepacz! Siepacz!. W końcu dostrzegacie, że zza domu wybiega wielki, czarny pies, który pędzi w stronę mężczyzny!

Liverrin

Ilisel

Kobieta stała za resztą, na uboczu, jednak przedstawiła się.
- Ilisel - odpowiedziała krótko, delikatnie się uśmiechnęła.
Przyjrzała się mężczyźnie.

Arvelus

Kara

Wstąpiła krok do domu i schowała się za ścianą. W razie gdyby to był groźny pies nie chciała z nim walczyć wręcz.

Mish

Galadrin Tanart
Tanart położył dłoń na rękojeści miecza, aby w razie potrzeby szybko go dobyć, po czym rzekł swobodnie do właściciela budynku:
-Chyba nie chcesz szczuć tego sympatycznego zwierzęcia przeciw nam, prawda, przyjacielu?- w głosie Tanarta słychać było groźbę

Arvelus

Kara

Spojrzała na Tanarta jakby zaraz miała go zabić
-Bez urazy, mógłbyś zmienić ton głosu. To stary człowiek i należy mu się szacunek z racji samego wieku.

Czera

- Nie będę nikogo szczuł. Jestem po prostu stary i schorowany, a mały Siepacz to mój jedyny przyjaciel i obrońca. Kim jesteście i czego chcecie ode mnie? - pyta przestraszony starzec.