Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

Deemer

-Tak, mówili mi. - odezwał się starszy z czarodziejów. -Wstali bardzo wcześnie i wyszli. Nic nie wspominali czemu na Was nie czekają, a to nie moja sprawa więc nie pytałem. Hmm, gdzie powinniście się udać... Myślę, że Oswallen, stolica, będzie najlepszym miejscem. Możecie iść na wschód przez góry, choć to dość niebezpieczne. Jest też droga okrężna, ale nadłożycie pare dni...
Gdy skończył, spojrzał się na elfa, jakby czekając na jego decyzje.

Liverrin

Liverrin zamyślił się. "Niebezpieczna, lecz krótsza droga przez góry... lub dłuższa, ale za to bezpieczna" myśli biły się w głowie elfa. "Którą wybrałby Sinater...? Jest wojownikiem. Jest wytrwały, młody - porywczy."
- Pójdziemy przez góry - rzekł pewnie Liv. "Co ja robię?!" pomyślał. "Obyś mnie strzegła Ha-Sal!"

konrip

Sinater
Podszedł powoli do Aldera.
-O czym myślisz? - spytał cicho.

Deemer

Liverrin
-Wasz wybór. - odpowiedział czarodziej. -Hmm, chyba mam coś, co Wam się przyda. Chodź za mną.
Powiedział po czym wyszedł z pokoju przez drzwi, przez które wszedł elf i ruszył w góre.
Sinater
Alder spojrzał na Ciebie zaskoczony.
-O tym co powiedzieliście. O całej tej wyprawie... Nie wiem co mam robić.
Powiedział spokojniejszym niż dotychczas głosem.

Liverrin

Liverrin ukłonił się lekko drugiemu magowi i pospieszył za czarodziejem. Zastanawiał się, jaką niespodziankę dla nich przygotował.

konrip

Sinater
Zastygł bez ruchu.

Deemer

Liverrin
Szliście przez krótką chwilę schodami, po czym weszliście do pomieszczenia, w którym Was wcześniej nie było. Nie było zbyt wielkie. Całe było w szafkach i regałach, na których stały przeróżne eliksiry. Po chwili zastanowienia czarodziej podszedł do jednego z nich i wziął trzy jasnoniebieskie mikstury.
-Weź je. Gdy ktoś będzie ranny, niech jedną z nich wypije. To w ramach podziękowania za przyprowadzenie tu mojego ucznia...

Liverrin

Elf wchodząc do pomieszczenia i przechodząc obok regałów przybliżał do nich głowę i oglądał zawartość. "To w ramach podziękowania za przyprowadzenie tu mojego ucznia..." Liverrin był zbity z tropu. "Ucznia?" nie spodziewał się.
- Nie trzeba... jakoś sobie poradzimy bez magicznych mikstur - Liv starał się być bardzo uprzejmy.

Deemer

Czarodziej roześmiał się lekko.
-Dają to weź. Bo później będziesz tego żałował. Na pewno się przydadzą, jak nie teraz to potem.

Liverrin

Liverrin wyciągnął rękę i zabrał mikstury. Flakoniki włożył do luźnej kieszeni w spodniach. Zapytał nieśmiało:
- A co do notatnika... - był pewien, że mag będzie widział o który chodzi.

Deemer

-Hmm? Notatnika? Chodzi Ci o księgę o której wczoraj rozmawialiśmy?
Odpowiedział nieco zaskoczony czarodziej.

Liverrin

- Tak, dokładnie tak - odrzekł Liv z uśmiechem.

Deemer

-A więc? Chciałbyś coś jeszcze wiedzieć?
Zapytał mag z zaciekawieniem.

Liverrin

- Miałem zamiar ją kupić, sprawdzić czy pomoże mi w rozwiązaniu mego problemu - odpowiedział poważnie elf.

Deemer

-Nie ma dla mnie żadnej wartości. Jeżeli chcesz, to sobie ją weź.
Powiedział uśmiechając się do Liverrina.

Liverrin

Liverrin odwzajemnił uśmiech:
- Dziękuje, na pewno mi się przyda.
Powoli zaczął kierować się ku drzwiom.

eTo

Oteron

Mnich otworzył oczy i jeszcze przez chwilę siedział w bez ruchu w pozycji w jakiej medytował. Przez ten czas wyszedł już całkowicie z transu i zorientował się, że jest już świcie i odpoczywał dłużej niż zamierzał. ~ Cóż, przynajmniej lepiej odpocząłem. ~ pomyślał rozplatając nogi.
Następnie wstał i porozciągał je trochę aby pozbyć się odrętwienia i rozruszać trochę nogi po medytacji. Skierował się do beczki z wodą. ~ Ciekawe czy reszta już wyruszyła. ~ zastanawiał się biorąc kilka łyków wody i przemywając twarz oraz głowę.
Potem założył górną część swojej szarej szaty, plecak, podniósł drąg i nunczako, które schował do kieszeni w swojej szacie tak aby mieć do niego w miarę możliwości łatwy dostęp gdy zajdzie taka potrzeba. Po upewnieniu się, że wszystko zabrał ze sobą Oteron skierował się w stronę drzwi, a następnie poszedł do sali w której spożywał poprzedniego wieczoru kolację, mając nadzieję na jakieś śniadanie.

Deemer

Liverrin skierował się w stronę drzwi. Zrobił pare kroków i usłyszał kogoś na schodach. Powoli uchylił drzwi i zobaczył Oterona, schodzącego na niższe piętro.

Liverrin

- Witaj, Oteronie - rzekł i uśmiechnął się na jego widok. Ucieszył się, że on ich nie opuścił, jak zrobili to kapłani.

eTo

Oteron

- Witaj. Dobrze Cię widzieć, bo myślałem że już wyruszyliście. - Odpowiedział mnich, który rzeczywiście tak myślał gdyż poprzedniego dnia ustalone było, że ruszą z samego rana. Mimo to ucieszył się, Choć nadal zastanawiał się czy Liverrin zgodzi się razem z nim odwiedzić mnicha z gór.

Liverrin

- Ja tak samo myślałem o tobie. Niestety kapłani nas opuścili... - Liverrin zrobił niewyraźną minę, po czym uśmiechnął się szeroko. - Cieszę się, że ty zostałeś z nami.

eTo

Oteron

Mnich uśmiechnął się słysząc ostatnie słowa elfa.
- Miło mi to słyszeć. A rzeczywiście szkoda, że kapłani nas opuścili. Z drugiej jednak strony zaoszczędzi nam to kłopotów z Alderem i Rittenem, choć z porywczością tego pierwszego prędzej czy później możemy mieć kłopot. - odpowiedział dodatkowo wyrażając swoje zdanie o kompanie.
- W takim razie kiedy wyruszamy? - spytał schodząc powoli po schodach

Liverrin

Liverrin

Liverrin zapomniał o magu i ruszył wraz z towarzyszem. Schodząc po schodach, rzekł powoli:
- Myślę, że możemy wyruszyć za jakieś 30 minut, jeśli zdążymy się przygotować. Powinniśmy coś zjeść i spakować wszystkie rzeczy... Rozmawiałem z magiem. Poradził mi, abyśmy udali się do Oswallen - stolicy. Wyruszymy przez góry, gdyż to krótsza droga... choć bardziej niebezpieczna.

eTo

Oteron

- Też z chęcią bym coś zjadł i jestem gotowy do drogi. A podróż przez góry mi nie przeszkadza, chyba że spotkanie z Krionem źle pójdzie... A właśnie. Zamierzasz mi towarzyszyć podczas wyprawy do kryjówki mnicha czy ruszasz dalej? - zapytał i po chwili dodał. - Pytam bo nie przypominam abyś wczoraj się jasno określił. - mnich spojrzał na Liverrina w oczekiwaniu na odpowiedź.
Oteron potrzebował tej informacji, gdyż wiedział, że Sinater i Alder zgodzili się mu towarzyszyć, ale jeśli Liverrin wolałby pójść do Oswallem nie zamierzał przyjmować pomocy od kompanów. Wiedział że samotny elf i w dodatku bard będzie miał ciężką drogę przed sobą jeśli pójdzie przez góry. Mnich razem z towarzyszami nie dogoniłby go tak łatwo, gdyż musiałby zatrzymywać się na czas odpoczynku towarzyszy. A jeśli poszedłby sam do Kriona mógłby bez problemu dogonić resztę idąc przez cały czas, który jego towarzysze przeznaczyliby na odpoczynek.
Mnich dość często przyspieszał sobie podróże wiedząc, że na pewno nie zaśnie po drodze i potrafi radzić sobie ze zmęczeniem.

Liverrin

Liverrin

Liverrin zastanowił się. Widział, że Oteronowi bardzo zależy na wyprawie do mnicha, choć nie bardzo wiedział dlaczego.
- Widzę, że ci zależy, przyjacielu. Rozważę to, jednak najpierw muszę wiedzieć, czy to jest po drodze, jak daleko znajduje się siedziba Kriona... i dlaczego tak ci zależy na spotkaniu z nim?
Elf chciał, by zmieniło się to bardziej w towarzyską pogawędkę, niż wypytywanie o informacje - łatwiej dowiedziałby się tych cennych rzeczy, a jednocześnie nie stałby się podejrzany. "Kto wie, co może sobie o mnie pomyśleć...?"