Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

Deemer

-Hmm, ciekawe. Nie wygląda na zwykłe nunczako. - powiedział Krion. -Wezmę je, razem z tantem, w zamian za przedmioty których szukasz. Nie wiem, czy mi się to opłaca... Nie ważne. Bardzo Ci na nich zależy, a ja widzę w Tobie coś z mojej młodości. Powiedz mi tylko. Co byś zrobił, jakbym Ci kazał odejść? Tylko szczerze.

Liverrin zauważył, że orków już nie ma tam gdzie były. Najprawdopodobniej zeszły z powrotem pod ziemie.

eTo

Oteron

Mnich mimowolnie uśmiechnął się lekko i otworzył szerzej oczy ze zdziwienia, że tak szybko i łatwo udało mu się odnaleźć szukany przez niego zestaw. Jednakże jeszcze nie miał go w rękach i wszystko się mogło jeszcze się zdarzyć. Słysząc pytanie Kriona, Oteron zastanowił się przez chwilę przyglądając się mnichowi trzymającemu tanto i nunczako.
- Spróbowałbym jakoś się jednak dogadać. Jeśli to by nie przyniosło skutku postarałbym się nabrać jak najwięcej doświadczenia w walce z wiele silniejszymi, masywniejszymi przeciwnikami i szybszymi przeciwnikami. W tym czasie znalazłbym jakieś przedmioty mogące Cię zainteresować i wrócił będąc przygotowany na dwie możliwości: dogadanie się i wymianę lub kolejną odmowę, której bym nie posłuchał. - odpowiedział spokojnie, uważając żeby nie zabrzmiało to jak groźba. Oteron był w tym momencie po prostu szczery do bólu.
- Ale w takim razie będę mógł spokojnie poszukać jakiegoś nowego celu aby stać się bardziej doświadczonym i lepiej opanować nowe bronie. - powiedział chcąc przyznać, że niema już zamiaru widywać się z Krionem, a na pewno nie próbować go pokonać.
Następnie czekał na to co zrobi Krion. Oteron nie chciał go poganiać żeby przyniósł w końcu przedmioty o których mówił aby nie okazać się niecierpliwym, ale w gruncie rzeczy nie mógł się już doczekać momentu w którym dostanie zestaw.

Liverrin

Liverrin Claron "Promień Blasku"

"Może lepiej byłoby mu uciąć łeb" pomyślał Liverrin, ale nie zamierzał się wtrącać do rozmowy. Zaczął palcami cicho pukać w rękojeść miecza - może ze zdenerwowania, może z nudów...

Deemer

-Rozumiem. - powiedział Krion, a w jego oczach pojawiło się "dobra odpowiedź". Poszedł do swojego domku. Po paru chwilach wyszedł z powrotem, a na ręku miał złożoną w kostkę szatę, na której leżała katana, tanto i nunczaku. W drugiej ręce trzymał włócznie. Wszystkie charakteryzował czarny, matowy kolor oraz niezwykle jasne, białe zdobienia.
Oteronowi serce zaczęło szybciej bić. Trochę szybko dotarł do swojego celu. Być może za szybko...
-To już jest Twoje.

eTo

Oteron

Kiedy Krion wyszedł z domu niosąc wszystkie szukane przez Oterona przedmioty, młody mnich czuł jak narasta w nim radość z tego że zaraz wypełni wolę swojego mistrza.
Mnich podszedł do Kriona kawałek aby przyjąć rzeczy.
- A czy podczas poszukiwań tych broni udało Ci się odnaleźć imię legendarnego mnicha, który się nimi posługiwał? - zapytał z czystej ciekawości oczekując na przekazanie broni.

Deemer

-Nie, niestety nie. Bynajmniej gdy go znalazłem to nie mnich był w posiadaniu tych przedmiotów, a czarodziej. Jego imie było Lorthal, czy Lothar, nie jestem pewien. Nie wiem też skąd wziął te przedmioty.

eTo

Oteron

- Zatem ktoś powinien się tego dowiedzieć. - powiedział uśmiechając się lekko jakby już wiedział czym zajmie się w wolnej chwili.
Następnie spróbował wziąć od Kriona zdobione bielą, czarne bronie i szatę.

Deemer

Krion wyciągnął ręce z przedmiotami w strone Oterona, który bez problemu je zabrał.

eTo

Oteron

Oteron przyjął rzeczy z jednoczesnym ukłonem tak jak dawno temu nauczył się od mistrza.
- Jestem wdzięczny za to, że zgodziłeś sie na taką wymianę. - mnich powiedział skłaniając głową w uznaniu za okazaną przychylność. Nie próbował przy tym ukrywać zadowolenia z faktu, że jest już w posiadaniu przedmiotów.
Odwrócił się i podszedł do plecaka. Położył obok niego włócznię. Nunczako schował do kieszeni swojej szaty a katanę wsunął za pas po swojej lewej stronie. Tanto i szatę schował do plecaka, który założył na plecy. Wstając wziął drąg i włócznię.
- Zatem bywaj zdrów i jeszcze raz dziękuję za twą szczodrość. - Oteron pożegnał się kłaniając i odwrócił się do swoich towarzyszy.
- Chodźmy, przed nami długa droga. - powiedział ruszając w stronę wejścia do podziemi z nadal nie ukrywanym zadowoleniem. Tak naprawdę nie mógł się już doczekać nocy aby przetestować bronie podczas treningu.

Liverrin

Liverrin Claron "Promień Blasku"

Liverrin rzucił jeszcze raz okiem po Krionie, po czym wykonał coś, co miało być ukłonem, po czym ruszył za Oteronem. Widział, że przyjaciel jest zadowolony i to sprawiło elfowi równie wielką uciechę.

Deemer

Krion nic nie odpowiedział. Gdy tylko zeszliście do podziemnego przejścia orki zaczęły Was prowadzic w drogę powrotną. Po jakimś czasie wreszcie wyszliście na powierzchnie. Orki wpatrywały się w Was, jakby chciały, byście jak najszybciej odeszli.

konrip

Sinater
-W którą stronę teraz? - spytał Sinater patrząc spode łba na orki.

eTo

Oteron

- Krótszą drogą prowadzącą przez góry do Oswallen. Podobno droga nie jest najbezpieczniejsza, ale sądzę że powinniśmy sobie poradzić. - powiedział patrząc na Sinatera.
- Lepiej chodźmy, żeby nie tracić za dużo czasu bo po ciemku w górach nic nie zdziałamy. - powiedział spoglądając w niebo zby określić pogodę i ile czasu zostało do zmierzchu. Następnie spojrzał jeszcze na elfa i Aldera po czym ruszył w kierunku szlaku którym proponował iść Liverrin.

konrip

Sinater
Poszedł za mnichem.

Deemer

Poszliście drogą na wschód, przed góry do Oswallen. Pierwszy dzień Waszej górskiej wędrówki minął bez większych problemów. Nie spotkaliście rzadnych niebezpieczeństw. W pewnym momencie zobaczyliście wejście do jaskini.
-Ściemnia się. Może tutaj przenocujemy? - zaproponował Liverrin.

eTo

Oteron

Mnich rozejrzał się po okolicy po czym spojrzał w kierunku wejścia do jaskini.
- Dobry pomysł, ale lepiej dobrze sprawdzić czy ta jaskinia nie jest zamieszkana. - powiedział podchodząc do wejścia i zaglądając do środka.

Deemer

Oteron spoglądając w głąb jaskini, gdzieś w oddali ujrzał światło.

eTo

Oteron

~ Ciekawe kto tu mieszka? ~ pomyślał mnich spostrzegając światło. Możliwie cicho podszedł do towarzyszy.
- W jaskini ktoś mieszka, bo widziałem światło. Idziemy zobaczyć kto to może być czy szukamy innego miejsca na noc? - zapytał zastanawiając sięczy nie jest to przypadkiem jakaś grupa goblinów albo orków.

Deemer

-Tak. Myślę, że warto zaryzykować, bo to może być dobre miejsce na nocleg. - powiedział Liverrin, po czym zaczął się skradać tuż przy ścianie jaskini.

konrip

Sinater
Zamieszkana - to dobrze. Powiedzmy, że byłyby to orki albo grupa innych prymitywnych stworzeń. O tak - nareszcie rozruszałby trochę kości. Tamte orki pilnujące wejścia to było coś. Powinniśmy je zabić. Trudno, teraz to już nie ważne. To jest ważne. Spojrzał na jaskinie. Uśmiechnął się. Wyciągnał jeden miecz nawet nie starając się zrobić tego cicho. Wręcz przeciwnie.

eTo

Oteron

Mnich skinął głową Liverrinowi i zostawił swój stary, drewniany drąg przy wejściu do jaskini. ~ Już mi się raczej nie przyda. ~ pomyślał uśmiechając się lekko. Następnie ruszył do jaskini. Także się skradał, ale po przeciwnej stronie niż elf. Kiedy usłyszał zgrzyt niezbyt cicho wyciąganego miecza spojrzał na Sinatera. Nic jednak nie powiedział, bo wolał nie wywoływać niepotrzebnych chałasów. ~ No to element zaskoczenia mamy chyba z głowy. ~ pomyślał zastanawiając sie czy nie udałoby mu się po prostu wyczuć co zamieszkuje tę jaskinie.

konrip

Sinater
Uśmiechnął się. Poprawił lekko włosy. Tak to będzie to na co czekał. Nie! Zaraz, to w cale nie muszą być przeciwnicy, ale powiedzmy jacyś przypadkowi ludzie. To byłoby okropne. Phi, mnich zostawił kij przed wejściem to już wiadomo co chce osiągnąć. No to się zdziwi. Sinater ruszył powolnym i spokojnym krokiem. Wszedł do jaskini. Nie wykluczył możliwości, że to on i jego towarzysze wpadną w pułapkę, więc był przygotowany. Ale nie szedł cicho czy skradając się. Bo niby po co? Przeciwnie szedł tak jak idzie się po zatłoczonym targu w dużym mieście. O tak - pomyślał.

Deemer

Gdy Sinater zaczął wchodzić, z głębi jaskini usłyszeliście ruch. Liverrin przeklnął szeptem, po czym po cichu wyciągnął swój miecz. Alder poszedł zaraz za Sinaterem, także już gotowy do walki. Gdy wojownik wszedł odrobine głębiej ujrzał ognisko, jednak nikogo przy nim nie było. Wszystkich napełniło złe przeczucie.

eTo

Oteron

~ Świetnie. ~ pomyślał gdy ujrzał, że przy ognisku nikogo niema. Następnie zaczął się rozglądać w poszukiwaniu możliwych kryjówek. - Niezbyt mi się to podoba. - szepnął pod nosem nie zauważając nikogo.
~ Zaraz zobaczymy gdzie się schowaliście. ~ pomyślał przykucając i ustawiając włócznię do grady aby nie być zbyt odsłoniętym, po czym zamknął oczy. Starał się jak najszybciej wpaść w trans i spróbować wyczuć ukrywające się istoty.

Deemer

[Dostałeś PW]