Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

Liverrin

Wstęp

Obudziłeś się w małym pomieszczeniu. Przez nieduże okno wpadają promienie słońca. Bardzo boli Cię głowa. Nie pamiętasz nic z ostatniego czasu... Jedyne co wiesz, to twoja historia z dzieciństwa. Nie wiesz co się z Tobą dzieje. Jesteś wstrząśniety (patrz: skrócony opis stanów, PMP str.83) Niedaleko Ciebie stoi plecak - pełen ekwipunek poszukiwacza przygód. Wywnioskowałeś, że należy do Ciebie. Chwilę siedziałeś próbując sobie coś przypomnieć. Nic z tego. Postanowiłeś więc rozejrzeć się po okolicy.

Kondeks

Eleris Deratie

Biorę ekwipunek i przegladam. Następnie podchodzę do okna uważnie oglądając wystruj wnetrza. Gdy dochodzę na miejsce spoglądam przez nie by obejżeć okolicę.

Liverrin

Wnętrze ma surowy wystrój. Jedynym meblem jest wysoka drewniana szafa, otwarta na ościerz. Jest pusta. Za oknem widać rozległą polankę (pora roku - wiosna). Biega po niej para zajęcy. Rozbawił Cię ten widok i sprawił, że od razu poczułeś się lepiej (jednak dalej jesteś wstrząśnięty). Dalej rozpościera się widok na gęsty iglasty las.
Drzwi są z drewna dębowego, po lewej stronie od łóżka.

Kondeks

Eleris Deratie

Biorę szeroki wdech, wspominając pięknoł łąkę, na której niegdyś siedałem z Zizet. Córką moich znajomych. Ta dziewczyna to miała oczy, duże niczym dwie tafle jeziora zmoąconego lekkim południowym wiatrem... Z trudem oderwałem się od okna i omiotałem spojżeniem pokuj. Zatrzymałem oczy na dębowych dzwiach. Powoli przechodzę przechodzę przez pokuj i kładę rękę na klamce. Gdy czuje chłodny metal pod ręką zaczynam gorączkowo szukać ciękich strun lutni... Naszła mnie straszliwa ochota by coś zagrać. Z tym zajęciem naciskam na klamkę i pcham lekko nogą drewnianą zasłone przyszłości i wychądzę z pomieszczenia.

Liverrin

Gdy wyszedłeś, zobaczyłeś długą ulicę. Panuje na niej gwar. Przy ustawionych na pobliskim placyku straganach krecą się ludzie. Wzdłuż drogi stoją niewielkie chatki (taka jak ta, z której wyszedłeś) i różnego rodzaju sklepy, gospody. Niedaleko znajduje się nawet kuźnia. Twoją uwagę przykuł pokaźny budynek z wywieszonym szyldem, głoszącym: "Gospoda pod zwichniętym skrzydłem".

Kondeks

Eleris Deratie

Patrzę jeszcze przez chwilę na ten widok, który tak raduje me oczy. Nastepnie udaję się do mojego ulubionego miejsca - karczmy, do tej najblizszej. W myślach zaczynam przypominać sobie jakieś melodie, pieśni itympodobne z mojego repertuaru.

Liverrin

W środku, ku Twojemu zdziwnieniu, siedzą tylko trzy osoby. Dość ładna elficka barmanka czyta coś za ladą. Przy ladzie siedzi również dwóch wesołych gnomów, próbujących zwrócić na siebie uwagę owej damy. Jeden z nich nosi na głowie śmieszny czerwony kapelusz.
- Hej noooo... Oderwij się od tego! Ile możesz przy tym spędzać?! Nie lepiej zamknąć gospodę i pójść na spacer? - irytuje się gnom w kapeluszu.
- Daj spokój Seb. Ona się nigdy nie... - w tym momencie odwrócił głowę i zobaczył Cię, gdy wchodziłeś. - Hej! Jak się masz Eli?
W Twoją stronę spojrzeli również pozostali i radośnie Ci pomachali. Wydało Ci się to dziwne, gdyż zupełnie ich nie znasz.

Kondeks

Eleris Deratie

Spoglądam na nich zdziwiony i zaciekawiony powoli zbliżając się ku ladzie. - Witajcie. Wybaczcie ale boli mnie głowa i nie mam pojęcia kim wy jestteści. Wogóle nic niepamiętam. - Powiedziałem nerwowo szukając czegoś znajomego. Mojej drewnianej pani. Wyszukałem lutnie. Patrzyłem uważnie i zastanawiałem się czy aby nie blefują. Miałem ochotę zagrać, chciałem tym rozładować emocje, więc usiadłem i zaczołem stroić muj instrumet.

Liverrin

- Boli Cię głowa? I nie wiesz kim jestem? - zainteresował się gnom w kapeluszu, którego nazwano Seb. - Ej, ty na pewno nazywasz się Eleris? - zaczął się zgrywać. Wyraźnie był zadowolony, albo rozbawiony.
Barmanka spojrzała na Ciebie spode łba, aż przeszyły Cię dreszcze. Przymrużyła oczy, i siedziała tak, jakby na coś czekała. Drugi gnom śmiało podszedł do Ciebie i strzelił Cię z paznokcia w ucho. Zabolało.

Kondeks

Eleris Deratie

- Na imie mam Eleris Deratie, a wam? Czy ja panią z kądś znam? - Po tych słowach, nie mogąc się dłużej powstrzymać przesówam lekko palec po strunach by wydobyć spokojny lekki dźwięk wieszczący preludium ballady. - Wybaczcie, ale zanim coś powiecie pozwulcie mi zagrać - szybko odpowiadam, zanim zdążą wypowiedzieć cokolwiek. Rozpoczynam opowiadać balladę grając do niej podkład, a właściwie słowa są podkładem...

[link widoczny dla zalogowanych]

Chciałem zaśpiewać jeszce jedną zwrotke, ale uznałem, że nie wypada i tylko uśmiechnołem się wesoło sądząc, że występ mi sie udał.

Liverrin

Elfka i gnomy patrzyły na Ciebie osłupiałe. Nie wiedzieli co powiedzieć, aż w końcu Seb odrzekł jąkając się:
- El-li? Czy t-ty się d-dobrze cz-czujesz? - zamrugał szybko i podszedł bliżej. Jest na tyle niski, że nie musi się schylać, by spojrzeć Ci z bliska w oczy, gdy ty siedzisz. Zbliżył się tak bardzo, że prawie styknęliście się czołami.
Drugi gnom ponownie pstryknął Cię w ucho, tym razem mocniej.
- Ocknij się! - ryknął gnom w czerwonym kapeluszu.

Kondeks

Eleris Deratie

Gwałtownie chwytam pstrykającego gnoma za rękę i mówię: - nie rób tego więcej - następnie puszczam zdenerwowany i wstaję. Odchodzę kawałek poczym odwracam się w ich stronę. - Nie wiem czy my się znamy więc staram się być uprzejmy. Jednak nie podoma mi się, że tak się w stosunku do mnie zachowujecie- mówię nieco spokojniej - Wybaczcie, ale ta sytuacja mnie coraz bardziej denerwuje. Sądziłem, że ta melodia mi pomoże w przypomnieniu sobie czegoś, pozatym... ah... zresztą nieważne. Więc możecie mi powiedzieć kim jesteście, skąd się znamy i co ja tu robię? Przepraszam, ale jak budzę się nie w swoim łużku nic nie pamiętając to mam prawo być zdenerwowany - mówie to jusz cichym, przyduszonym i smutnym głosem - naprawdę czuję się osaczony. Wybaczcie moje zachowanie lecz...[link widoczny dla zalogowanych]

Liverrin

Gnom, którego rękę chwiciłeś, był wyraźnie w szoku:
- Przecież, ja tak zawsze robię, jak jesteś nieprzytomny... - wymamrotał.
Drugi gnom patrzył Ci w twarz z zainteresowaniem, nie odwracając wzroku.
Elfka wstała i podeszła do Ciebie. W oczy rzucił Ci się jej głeboki dekold i mocno błękitne oczy. Chwyciła Cię za ramię i potrzasnęła delikatnie.
- Eli, naprawdę nic nie pamiętasz? Ork w różowych spodniach, pieśń o piwnych kłębuszkach... naprawdę Ci to nic nie mówi?
Seb roześmiał się.
- Cicho Seb! - skarciła go barmanka.
Gnom w czerwonym kapeluszu umilkł zawstydzony.

Kondeks

Eleris Deratie

- Wielce nad tym ubolewam, ale niestety nic... Choć bardzo bym chciał... Ah... Jak bym tylko mógł sobie przypomnieć... - opuszczm oczy by ukryć smutek i coś co kreciło mi się w oku. Przecieram szybko oko nichcąc by się poczuli smutni z mojego powodu. - Przepraszam, zachowałem się wobec was stanowczo niegrzecznie, ale nadal nic nie wiem... - westchnołem i powiedziałęm - Czy... czy mogę poznać Twoje imie iękna damo? - podniosłem wzrok i spróbowałem się uśmiechnąć jak najlepiej umiem, ale coś mi nie wyszło. Gdy na nią spojżałem nieudany uśmiech spełz mi z twarzy. Tak naprawdę marzyłem o niej, choć jej nie znałem. Coraz bardziej mnie przytłaczała moja niewiedza. Czułem coś do niej i to od razu jak ją ujżałem. Jednak to mogła być miłość od pierwszego wejżenia. Te pięikne oczy i nie tylko ratowały mnie przet ostatycznym stoczeniem się w czeluści smutku. Zaczołem sobie opisywać w myślach jej urodę co dodało mi trochę otuchy...

Liverrin

- No nie! Tego jeszcze brakowało! - żachnęła się elfka.
- Alastria, nie denerwuj się! Usiądziemy i wszystko mu opowiemy! - uradował się Seb. - Siadaj, siadaj - skinął na Ciebie ręką i sam klapnął na podłogę.
Drugi gnom przykucnął, a Alastria z gracją przysunęła sobie krzesło i powoli usiadła. Przez chwilę nie mogłeś oderwać wzroku od jej subtelnych krągłości.

Kondeks

Eleris Deratie

Siadam zadumany starając się patrzeć na jej oczy nie na inne części ciała lub choćby spoglądać na gnomy. - [link widoczny dla zalogowanych]? [link widoczny dla zalogowanych]. [link widoczny dla zalogowanych]...- mówię spokojnie. Wpatrując się z uporwm maniaka w podłogę - [link widoczny dla zalogowanych] Hm... Mogę coś zaśpiewać? - podnoszę wzrok i patrzę na pozostałych. - Choć zagrać? Jedną prostą melodyjkę...- kładę rękę na lutni i czekam na odpowiedź. Następnie mówię - [link widoczny dla zalogowanych]

Liverrin

- Daj spokój Eli... - powiedział Seb. - Wiesz, że nie... Ekhem... Nie lubię jak grasz, jak ja mówię... No więc wczoraj wieczorem spoglądaja na caleja. - Zupełnie nie wiesz co to miało znaczyć, lecz błysnęło Ci coś w głowie. Już słyszałeś jak ktoś tak mówił, ale nie pamiętasz kto. Na twarzy pojawił Ci się dziwny wyraz, jakbyś się nad czymś głęboko zastanawiał i jednocześnie uważał to coś za nieważne.
Gnom przekręcił lekko głowę w lewo i spojrzał na Ciebie. Zrobił zeza i lekki dzióbek z ust. Znów Ci coś błysnęło. Wydało Ci się to dziwnie znajome. Teraz Twoja twarz wyrażała "czy ja Cię skądś znam?". Zerknąłeś na elfkę i drugiego gnoma: patrzyli raz na Ciebie, raz na Seba.

Kondeks

Eleris Deratie

Gorączkowo staram się coś sobie przypomnieć. Przyglądam się tym nieznajomym uważnie. Po chwili jakby wyrwany z zadumy mówię: "Caleja?". Dalej staram się coś sobie przypomnieć. Może ten przebłysk coś oznacza. Możliwe jednak, że tylko mi się zdaje...

Liverrin

Nagle elfka, patrząca na Seba, zrobiła minę wyrażającą: "acha, już wiem o co Ci chodzi". Zbliżyła się do Ciebie i lekko nachyliła. Niemalże styknęliście się policzkami. Nie odsunąłeś się, byłeś zbyt nią zafascynowany. Poczułeś ładny zapach, jakąś perfumę... Znów przebłysk.
- Zerwij różę i zanieś ją za morze,
do swej miłości Bóg dojść Ci pomoże. - szepnęła Ci do ucha. Znów Ci coś błysnęło. Znasz ten wiersz. Znasz ten szept. Alastria, znasz to imię.
Znowu przebłysk. Ork w różowych spodniach, pieśń o piwnych kłębuszkach... Zaczynasz coś sobie przypominać.
Nareszcie przypomniałeś sobie coś więcej. Te czynniki zaczęły układać Ci się w całość. Przez głowę przepłynęła Ci jedna długa myśl: "wczoraj przyszedłeś wieczorem do "gospody pod zwichniętym skrzydłem"... byłeś z czegoś bardzo zadowolony... chciałeś to uczcić... razem z orkiem w różowych spodniach urządziliście pojedynek na picie... między kieliszkami śpiewałeś pieśń o piwnych kłębuszkach... Alastria, Seb i Kitro (drugi gnom) - twoi przyjaciele próbowali Cię powstrzymać... zawlekli Cię do domu... obudziłeś się z bólem głowy bo miałeś kaca... ale po za tym czułeś się dobrze... dziwne...".
Elfka odsunęła się i popatrzyła na Ciebie. Gnomy również się w Ciebie wpatrywały. Wszyscy czekali, aż coś powiesz.

Kondeks

Eleris Deratie

Opadam łagodnie na krzesło przytłoczony tymi nagłymi wspomnienami. Pierwsza myśl jest najleprza. Więc po chwili podrywam się i wypowiadam dość głośno i szybko: Alastria, Seb i Kitro! Jak się cieszę, że was widzę! - była to pierwsza rzecz, która mi przyszła do głowy. Moja tważ wyrażała, że chciałbym ich uściskać, ale nie byłem pewien jak na to zaregują. Myśli gorączkowo wirowały w okuł tych obrazów przeszłości. Ja byłem tylko szczęśliwy. Poraz pierwszy tak szczęśliwy od pobudki. Coś mokrego spłyneło mi po policzku i perląc się zaczeło lecieć w dół w otchłań niepamięci, nadając światło tajemnym zakamarkom dawno nieprzebytym...

Liverrin

Gdy przypomniałeś sobie te rzeczy, poczułeś się lepiej (efekt wstrząśnięcia minął).
- Nareszcie... Masz strasznego kaca. Nie często pijesz "magiczną wódkę" (zmieszane za pomocą magii alkohole)... - odrzekła z ulgą Alastria. - Zaparzę Ci ziółek, od razu poczujesz się lepiej.
Wyszła na zaplecze gospody, którą zreszta sama utrzymuje. Gnomy się rozluźniły - Kitro nucił pod nosem, a Seb podszedł cichutko do lady i wziął z niej gazetę, którą czytała elfka. Schował ją pod niebieską kamizelkę i pokazał Wam gest, który miał znaczyć, że nic nie widzieliście.
Gazeta, którą co rano kupowała Alastria, była w rzeczywistości kilkoma kawałkami papieru, zapisanymi ręcznie przez burmistrza miasteczka, które potem kopiowane zaklęciami zostawały przez najlepszych magów. Opisywały wszystko co dzieje się w okolicy.

Kondeks

Eleris Deratie

Staram się sobie wszystko przypomnieć co wiem o moich znajmych. Sięgam po lutnię i to co ułożyło mi się w głowie (opis urody Alastri) staram się złożyć w pieśń. Przez chwilę jeszcze patrzę za elfką. Następnie pytam: - miał bym szansę na coś do jedzenia? - uśmiecham się z wyraźnym zadowoleniem.

Liverrin

Alastria wróciła do Was, niosąc gliniany kubek z zaparzonymi ziołami i talerzyk, na którym ułożone były ciasteczka z owocami - twój ulubiony przysmak z menu gospody. Postawiła je przed Tobą i uśmiechnęła się.
- Więc... - Seb zwrócił się do Alastrii. - Zamkniesz gospodę i pójdziemy na spacerek?
Alastria widocznie nie była przkonana. Po chwili namysłu zapytała:
- Co o tym myślisz Eli?

Kondeks

Eleris Deratie

-Z tobą, zawsze chętnie pujdę - mówie uśmiechając się najpiękniej jak umiem. Poczym z checią zabieram się za te smakowite ciasteczka i ziułka.

Liverrin

- Dobrze więc, jak skończysz to pójdziemy - spojrzała na Ciebie rozbawiona i wyszła na zaplecze.
- Eli? Co Ty tak... oficjalnie - odparł Kitro.
Seb machnął Ci ręką przed oczami:
- Przecież zawsze dawałeś Nam do zrozumienia, że ona Cię... no wiesz... nie interesuje. - powiedział to na tyle cicho, aby Alastria nie dosłyszała.