Abasz'Har: Forum o Dungeons & Dragons

beretta1234

Malik podchodzi do Lyarala.

- A więc to na takiej zasadzie się odbywa... walki wewnątrz umysłu. Pamiętaj przyjacielu, nie możesz przegrać. Teraz... myśle że wszyscy powinniśmy już z tąd wyruszać. Wasz przyjaciel, barbarzyńca jeszcze nie odzyskał przytomności. Zajmiemy się nim, a gdy wydobrzeje odeślemy do was. Jeśli chcecie się z nami skontaktować, niech zaklinacz wyśle nam wiadomość za pomocą magii.

Mówiąc to, poszedł na góre.

Narsaroth

"Hmm..." zastanawia się drow. "No to kiedy wyruszymy? Chyba Erasiel miał jakiś plan podróży..."

Liverrin

Erasiel

- Tak, powinniśmy ruszać.
Erasiel rozwinął mapę i pociągnął po niej palcem.
- Jesteśmy tu. Wedle wskazówek Marcusa... powinniśmy na tym rozdrożu skręcić w lewo... tak... potem już prosto do celu.

Eiravel Lyaral · Gość

No to jedziemy, byle dalej stąd .Ylendir musi rozprostować skrzydła

Narsaroth

No to w drogę! odpowiada drow

Liverrin

Erasiel

- Ja też - zażartował do Eiravela kapłan i mrugnął. - Zatem w drogę. Spotkamy się tutaj za kwadrans. Niech wszyscy będą gotowi.
Półniebianin rozejrzał się.
- Kto pójdzie po Neriego?

Narsaroth

"Neri nie jest w stanie jechać. Ma do nas dojść jak Malik doprowadzi go do normy"

Eiravel Lyaral · Gość

półelf już siedzi na koniu i wypuszcza ptaka by wybadał okolicę

Liverrin

Erasiel

- Dobrze. Zatem widzimy się za 14 minut.
Erasiel uśmiechnął się. Dzisiaj był w niebywale dobrym humorze, skłonny do żartów jak mało kiedy. Poszedł do pokoju po miecz i inne rzeczy, których nie zostawił przy koniu.
Potem udał się do stajni, po wierzchowca.

Narsaroth

Drow pakuje się i idzie dosiąść swojego wierzchowca. "Znowu jazda na koniu..." pomyślał z urazą. Widząc Erasiela stwierdza: "Skąd taki dobry humor? Jeszcze mi powiedz, że kochasz drowy, a pomyślę, że zupełnie ci odbiło" uśmiecha się Moristin

Eiravel Lyaral · Gość

Może nadmiar alkoholu tak działa na półniebian?

Liverrin

Erasiel

- Pomyślę nad tym - odpowiedział Erasiel z uśmiechem Moristinowi, podnosząc energicznie brwi, idąc po schodach.
Inaczej. Czuję się inaczej. Podoba mi się.

Już chwilę później czekał przy wierzchowcu na zewnątrz, gotowy do drogi.

Bel-ort

Thorgal Aegirsonn
Thorgal pakuje się i dosiada wierzchowca.

beretta1234

A więc wyruszyliście z karczmy bogatsi o nowe doświadczenia., oraz... moce. Droga upływa wam spokojnie. Dzień jest dość słoneczny, jednak nie za gorący. Po drodze spotykacie podróżników, głównie krasnoludy. Zachowują się normalnie, jak na krasnoludy oczywiście przystało.

Narsaroth

"Chyba nie będziemy pytać jak im droga mija" pomyślał Moristin. "Jak będą chcieli to sami zagadają" dodał sobie w duchu

Bel-ort

Thorgal Aegirsonn
Thorgal normalnie jedzie rozmyślając o połączeniu jego z Erasielem.

beretta1234

Erasiel usłyszał Twoje mysli ukierowane na niego.

Narsaroth

Jadąc na koniu, staram się pogrążyć w stan medytacji, który stosują elfy zamiast snu. Staram się pomimo wszystkiego być w stanie pewnego... pobudzenia

Liverrin

Erasiel

Półniebianin jechał na przedzie, w milczeniu. Rozmyślał.
Ciekawe. Odkąd to się stało... czuję się inaczej. Dlaczego? Co dokładnie dzieje się, kiedy dotykam Thorgala? Czułem tę przepływającą energię... potężną energię. Czy zyskałem inne zdolności, niż widzenie jego przeszłości... i przyszłości?
Nie wiedział. Nie znał odpowiedzi na żadne z tych pytań. Jednak nie czuł się z tym źle. Wiedział, że prędzej czy później dowie się wszystkiego. Pozna odpowiedzi na dręczące go pytania.
Zerknął w stronę Thorgala. Czy on czuje to samo? Może już wie, co się stało... nie... nie ma styczności z tak potężnymi siłami. Z pewnością nie rozumie... jak ja.

Nagle, wyrwany z zamyślenia. Usłyszał myśli Thorgala. A więc... on jego?

beretta1234

Zaklinacz lekko zakołysał się na koniu, po czym zsunał się na prawy bok. Miał jednak szczęście, ponieważ jadący obok niego połelf złapał go w ostatnim momencie. Gdy się przebudziłes z transu, zobaczyłes że jego oczy na chwile przebłysnęły fioletem, jednak nie straciły źrenic.

Myśli Liverina powiązane z Thorgalem trafiły do niego.

Narsaroth

Moristin

"Cóż za szybka reakcja - dzięki za pomoc" odpowiedział drow przyglądając się z ukosa półelfowi (eiravelowi). "Wiesz co? Zdawało mi się przez chwilę... że twoje oczy... rozbłysły..." dodał, po czym jeszcze przez chwile przyglądał mu się.

beretta1234

W czasie gdy zbliżał się wieczór, a wy dojeżdzaliście na miejsce odpoczynku, gdzieś, w kwaterze głównej Mrocznego Zakonu, Nerixian budzi się, obolały. Otwierasz powieki, jak zawsze gotowy na ciemność, jednak na to, co się stało nie byłeś przygotowany. Przed Twoimi oczami pojawiła się niebieska, lekko pulsująca postać wilka. Siedział na Tobie, na łóżku, jednak go nie czułeś. Przeraziłeś się i natychmiast wyskoczyłes z łozka. Wilk patrzył na Ciebie z zainteresowaniem.

- Widzisz mnie człowieku? - doszedł Cie głęboki, eteryczny głos - Ciekawe...

Nerinxian

Przerażony, patrzę w stronę wilka probując go "zobaczyć" w sposób dla mnie zwyczajny (usłyszeć serce, wyczuć ruchy powietrza).

beretta1234

NIe widzisz, aby wilk oddychał. Nie poruszał się, jedynie lekko pulsował. Był bardzo wyraźny, cały w odcieniach niebieskeigo koloru, głównie błekitu. Zszedł z łóżka i zaczał podchodzić w Twoją stronę.

- Nie bój się... Jestem Saram, duchowy wilk-przewodnik. - lekko ugiął przednie łapy wilk stając tuż przed Tobą.

Nerinxian

Kłaniam, mu się. - Witaj przewodniku.- Silę się na spokojny ton. - Czy umarłem?